Το «σύνδρομο ανήσυχων ποδιών», το οποίο εκδηλώνεται με παράπονα όπως πόνο και κάψιμο στα πόδια, αδυναμία να καθίσει κανείς για πολύ ώρα και κίνηση κατά τη διάρκεια του ύπνου, είναι μια από τις ασθένειες που μειώνουν την ποιότητα ζωής. Αυτά τα παράπονα, που προκαλούν τους ασθενείς όχι μόνο τη νύχτα αλλά και την ημέρα, μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο χάρη στην ακριβή διάγνωση και τις σύγχρονες μεθόδους θεραπείας. Αναπληρωτής Καθηγητής από το Νευρολογικό Τμήμα του Memorial Ankara Hospital. Ο Δρ. Ο Funda Uysal Tan έδωσε πληροφορίες σχετικά με το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών και τις μεθόδους θεραπείας.
Μπορεί να υπάρχει μυρμήγκιασμα και πόνος
Το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών είναι ένα πρόβλημα υγείας που παρατηρείται σε περίπου 10% του πληθυσμού. Οι ασθενείς συνήθως δεν μπορούν να αναγνωρίσουν πλήρως και τα δύο πόδια. Παραπονιούνται για ένα άβολο συναίσθημα όπως μυρμήγκιασμα, ηλεκτρισμό, πόνο, κάψιμο. Αυτή η κατάσταση αυξάνεται με την αδράνεια και μειώνεται με το κούνημα των ποδιών ή το περπάτημα. Η παρόρμηση για κίνηση των ποδιών δεν μπορεί να κατασταλεί μετά από λίγο. Ως αποτέλεσμα, όταν το άτομο ασχολείται με δραστηριότητες που απαιτούν να κάθεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, γίνεται πολύ ανήσυχο και αρχίζει να τις αποφεύγει. Τα μακρινά ταξίδια μπορεί να είναι βασανιστήρια για άτομα με σύνδρομο ανήσυχων ποδιών.
Τα νυχτερινά παράπονα μπορούν να μεταφερθούν στην ημέρα
Στην αρχή της νόσου, τα παράπονα είναι ως επί το πλείστον με τη μορφή της παρόρμησης για συχνή κίνηση των ποδιών κατά τη μετάβαση στον ύπνο τη νύχτα και προβλήματα με την έναρξη και τη διατήρηση του ύπνου. Μερικές φορές ο σύντροφος του ατόμου μπορεί να παραπονιέται για τα πόδια του ασθενούς που πηδούν και περιοδικές κινήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου. Εάν το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών δεν αντιμετωπιστεί στην πρώιμη περίοδο, τα παράπονα θα μετατοπιστούν στην ημέρα και οι δραστηριότητες που απαιτούν μεγάλες περιόδους αδράνειας αρχίζουν να αποτελούν πρόκληση για το άτομο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα παράπονα αρχίζουν να εμφανίζονται και στα χέρια. Το άτομο βιώνει παρόμοια παράπονα στα χέρια, τα οποία αυξάνονται από την αδράνεια.
Δεν πρέπει να συγχέεται με τον μυϊκό πόνο
Το σημαντικό σημείο στη διάγνωση της νόσου είναι να διακρίνει κανείς με προσεκτικό ιστορικό εάν το παράπονο στα πόδια του ασθενούς είναι ένας απλός μυϊκός πόνος ή κράμπα λόγω κόπωσης. 1 στους 3 ασθενείς με σύνδρομο ανήσυχων ποδιών έχει οικογενειακό ιστορικό και η ηλικία έναρξης παραπόνων που σχετίζονται με τη νόσο είναι νωρίτερα σε αυτά τα άτομα.
Ο κίνδυνος εμφάνισης είναι υψηλότερος σε έγκυες γυναίκες και σε όσες λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά.
Συνήθως δεν υπάρχει σοβαρή ασθένεια που να υποκρύπτει το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών. Η σιδηροπενική αναιμία και τα άδεια αποθέματα σιδήρου πιστεύεται ότι προκαλούν τη νόσο σε περίπου 20% των ασθενών. Είναι πιο συχνή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, των παθήσεων του θυρεοειδούς, των ρευματικών διαταραχών, της νόσου του Πάρκινσον και εκείνων με κιρσούς. Εκτός από αυτό? Τα συμπτώματα αυτού του συνδρόμου είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε όσους χρησιμοποιούν φάρμακα κατάθλιψης, επιληψίας και αλλεργίας.
Ελέγχεται με το σωστό σχέδιο θεραπείας.
Η φαρμακευτική αγωγή χρησιμοποιείται συχνά για το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών. Ακόμη και η λήψη πολύ χαμηλών δόσεων ορισμένων φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στη νόσο του Πάρκινσον μπορεί να προσφέρει σημαντική βελτίωση στα παράπονα. Ομοίως, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του νευροπαθητικού πόνου είναι επίσης πολύ αποτελεσματικά στη θεραπεία. Εάν εντοπιστεί άλλος παράγοντας στον οποίο οφείλεται η ασθένεια, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί θεραπεία για αυτήν. Εάν ο ασθενής έχει επίσης έλλειψη σιδήρου, γίνεται κατάλληλος προγραμματισμός με θεραπεία υποκατάστασης.
