Το υπερβολικό βάρος ή η παχυσαρκία είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2, αλλά φαίνεται ότι αυτό μπορεί να έχει ένα πλεονέκτημα για τους υπέρβαρους ασθενείς: Τα άτομα που ήταν υπέρβαρα τη στιγμή της διάγνωσης του διαβήτη έζησαν περισσότερο από τα άτομα με άπαχο διαβήτη.
Αυτό το δίλημμα της παχυσαρκίας, στο οποίο το υπερβολικό βάρος φαίνεται να προστατεύει από τον πρόωρο θάνατο, έχει επίσης παρατηρηθεί στο παρελθόν σε καρδιακή ανεπάρκεια και χρόνια νεφρική νόσο.
Αλλά οι συγγραφείς της μελέτης λένε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι η απόκτηση περιττού βάρους είναι μια στρατηγική για την υγεία. Αντίθετα, οι άνθρωποι που ήταν αδύνατοι όταν διαγνώστηκαν με διαβήτη είναι ήδη επιρρεπείς σε επιδείνωση της υγείας τους. «Προτείναμε ότι ο διαβήτης τους μπορεί να είναι διαφορετικός», λένε. «Ο διαβήτης μπορεί να έχει εμφανιστεί για λόγους που δεν σχετίζονται με την παχυσαρκία».
Γενικά, το 85% των ατόμων με διαβήτη είναι υπέρβαρα. Το υπερβολικό βάρος είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες στον διαβήτη τύπου 2, επειδή τα υπερβολικά λιποκύτταρα μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα διασπά τη γλυκόζη και παράγει ινσουλίνη, αλλά ορισμένα άτομα κανονικού βάρους μπορεί επίσης να έχουν διαβήτη.
Οι συγγραφείς μιας μελέτης ανέλυσαν δεδομένα από πέντε προηγούμενες μελέτες που παρακολούθησαν παράγοντες κινδύνου καρδιακής νόσου στους ανθρώπους. Μελέτες που διεξήχθησαν μεταξύ 1990 και 2011 περιελάμβαναν 2625 άτομα που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη, το 12% των οποίων ήταν φυσιολογικού βάρους.
Οι αδύνατοι ασθενείς έμοιαζαν μεταβολικά με εκείνους που ήταν μεταβολικά παχύσαρκοι, εκτός από το βάρος τους, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Όμως είχαν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από υπέρβαρους διαβητικούς. Τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας παρέμειναν ακόμη και μετά την προσαρμογή για άλλους παράγοντες κινδύνου για διαβήτη, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υψηλή χοληστερόλη και το κάπνισμα. Επιπλέον, για να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα ότι οι ασθενείς με φυσιολογικό βάρος έχασαν βάρος λόγω άλλων υποκείμενων παθήσεων, οι ερευνητές απέκλεισαν άτομα που πέθαναν εντός δύο ετών από τη διάγνωση του διαβήτη. Ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου παραμένει διπλός.
Συνολικά, ήταν 1,5% ετησίως σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα με διαβήτη και 2,8% σε αδύνατους ασθενείς.
Λοιπόν, τι ξεχωρίζει αυτή την ασθένεια σε άτομα κανονικού βάρους; Θα χρειαζόταν πολλή δουλειά για να εξηγηθεί αυτό, αλλά οι συγγραφείς έχουν μερικές εικασίες. «Η γενετική προδιάθεση για ακατάλληλη παραγωγή ινσουλίνης μπορεί να είναι μέρος του προβλήματος. Πρέπει να ανακαλύψουμε τη γενετική παραλλαγή που εμπλέκεται στην έκκριση ινσουλίνης. Είναι επίσης πιθανό οι γενετικοί παράγοντες να προκαλούν αντίσταση στην ινσουλίνη και να επηρεάζουν κάτι άλλο που σχετίζεται με τη θνησιμότητα. Πραγματικά δεν ξέρουμε».
Είναι επίσης πιθανό ότι το σωματικό λίπος εξακολουθεί να παίζει ρόλο. Οι μελέτες μέτρησαν τον δείκτη μάζας σώματος των συμμετεχόντων, την αναλογία ύψους προς βάρος, αλλά απέτυχαν να λάβουν υπόψη τη σύνθεση σωματικού λίπους ή πόσο από το συνολικό σωματικό τους βάρος είναι λίπος και πόσους μύες. Πολλοί από τους εξωτερικά αδύνατους ανθρώπους κουβαλούσαν περισσότερο λίπος από τους μύες, έτσι ώστε αν και φαινόταν αδύνατοι εξωτερικά, ήταν παχύσαρκοι εσωτερικά. Για παράδειγμα, ακόμη και άτομα με υγιή δείκτη μάζας σώματος μπορεί να έχουν σπλαχνικό λίπος, τον τύπο λίπους που είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για την υγεία, επειδή εκκρίνει ορμόνες και ουσίες που παρεμβαίνουν στην ικανότητα της ινσουλίνης να διασπά το σάκχαρο. Επειδή πολλοί από τους αδύνατους διαβητικούς στη νέα μελέτη ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, πιθανότατα είχαν λιγότερη μυϊκή μάζα και περισσότερο λίπος.
Τα ευρήματα προειδοποιούν ότι ο διαβήτης δεν είναι μόνο μια ασθένεια των υπέρβαρων ή παχύσαρκων ατόμων και ότι οι γιατροί θα πρέπει να αναζητούν σημάδια στους αδύνατους ασθενείς τους, ειδικά στους ηλικιωμένους. «Η ανησυχία των γιατρών για τον διαβήτη σε άτομα κανονικού βάρους θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από ό,τι στους υπέρβαρους διαβητικούς».
Νέο εμβόλιο στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση
