Η πτώση του Τζεμρέ είναι προάγγελος της θερμοκρασίας του αέρα. Καθώς πέφτει το τσιμέντο, ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει.
Τι είναι το Cemre;
Η έννοια του Cemre είναι στα λεξικά ως χόβολη, δηλαδή φωτιά. Είναι λέξη αραβικής προέλευσης. Είναι ευρέως γνωστό ως η αρχή της προθέρμανσης του καιρού. Έτσι, το Hıdırellez αρχίζει να γιορτάζεται μεταξύ των ανθρώπων.
Το Cemre είναι γνωστό ως η άνοδος της θερμοκρασίας. Υποδηλώνει το τέλος της χειμερινής περιόδου και την άφιξη της άνοιξης. Το τέμμα, που χρονολογείται από την αρχαιότητα, γίνεται σε διαστήματα 7 ημερών. Πέφτει πρώτα στον αέρα, μετά στο νερό και στο έδαφος. Με κάθε πτώση του Cemre, ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει και οι άνθρωποι αισθάνονται αυτόν τον ζεστό αέρα.
Με την πτώση κάθε τσιμέντου, ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει. Υπάρχει μείωση στις θερμοκρασίες μεταξύ τσιμέντου. Αυτό δείχνει ότι ο αέρας στο τσιμέντο θερμαίνεται, όχι από κάτω.
Πότε πέφτει η Τζεμρέ;
Με τον ερχομό της άνοιξης και το ζέσταμα του καιρού πέφτει το τζέμι. Οι πτώσεις Τζεμρέ πέφτουν για πρώτη φορά στον αέρα στις 19-20 Φεβρουαρίου. Αυτή η κατάσταση συνεχίζεται σε διαστήματα 7 ημερών. Στη συνέχεια πέφτει στο νερό στις 26-27 Φεβρουαρίου και τέλος στις 5-6 Μαρτίου. Σε αυτή την περίπτωση, πιστεύεται ότι το τσιμέντο θερμαίνει τον αέρα όταν πέφτει στον αέρα και θερμαίνει το έδαφος και το νερό όταν πέφτει στο νερό.
Τι συμβαίνει με τη σκέψη Cemre;
Η λέξη cere σημαίνει φωτιά που καίει με τη μορφή χόβολης. Η σημασία του στο Ισλάμ είναι ο σωρός από πέτρες που ρίχνουν οι μουσουλμάνοι στην κοιλάδα της Μίνα κατά τη διάρκεια του προσκυνήματος. Στην Τουρκική Λογοτεχνία, τα εγκωμιαστικά ποιήματα που γράφουν οι ποιητές των ντιβανιών σε σημαντικούς ανθρώπους όταν έρχονται στο τσέμρε είναι επίσης γνωστά ως τζεμρεβιέ.
Το Cemre είναι ένα μετεωρολογικό γεγονός. Πέφτει στον αέρα, το νερό και το έδαφος με μεσοδιάστημα 7 ημερών πριν την άνοιξη στα ημερολόγια. Το Cemre ορίζεται ως αύξηση της θερμοκρασίας.
Ιστορία του περιστατικού της Τζεμρέ
Το γεγονός της πτώσης του τέμρου είναι ένα καιρικό γεγονός που προέκυψε από τον αραβικό λαό στην αρχαιότητα. Οι Άραβες συνήθιζαν να ζούσαν σε ψηλά μέρη τους θερμότερους μήνες. Σε κρύο καιρό, ζούσαν σε χαμηλά μέρη. Γενικά, προτιμώνται επίπεδες περιοχές. Στη μέση αυτών των πεδιάδων στήνονται σκηνές. Την περίοδο αυτή που η κτηνοτροφία ήταν κοινή, κρατούσαν τα ζώα κοντά στις σκηνές για να μην μένουν μακριά από τις σκηνές.
Με την έλευση της χειμερινής περιόδου ανάβουν 3 εστίες σε σημεία κοντά στη σκηνή. Αυτές οι φωτιές ανάβουν για διαφορετικούς λόγους. Η πρώτη φωτιά ανάβει για τους ανθρώπους και η δεύτερη και η τρίτη φωτιά είναι για τα ζώα. Καθώς ο καιρός αρχίζει να ζεσταίνει, οι φωτιές σβήνουν μία-μία. Έτσι, αυτή η θέρμανση του αέρα ονομάζεται πτώση πέτρας.
