Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η αλλεργική ρινίτιδα, η οποία εμφανίζεται με συμπτώματα όπως συχνό φτέρνισμα, ρινική συμφόρηση ή καταρροή, βήχας και δάκρυα στα μάτια, δεν πρέπει να συγχέεται με την εποχική γρίπη ή το κρυολόγημα. Εάν αγνοηθεί η αλλεργική ρινίτιδα του ασθενούς, ο κίνδυνος να συνεχίσει τη ζωή του ως ασθενής με άσθμα είναι πολύ υψηλός.
Παρέχοντας πληροφορίες για την αλλεργική ρινίτιδα, ο ειδικός παθήσεων θώρακος του νοσοκομείου Çakmak Erdem Δρ. Derya Sınayan Ειδικά πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ο επιπολασμός της αλλεργίας είναι 25-30% στις βιομηχανικές χώρες.Το ανοσοποιητικό μας σύστημα μας προστατεύει από λοιμώξεις και επιβλαβείς ουσίες στο εξωτερικό περιβάλλον. Διαθέτουμε συστήματα φραγμού (βλεννογόνος δέρματος, μύτης και στόματος κ.λπ.) που εμποδίζουν την είσοδο επιβλαβών ουσιών στο σώμα μας.
Στην αλλεργία, οι επιβλαβείς ουσίες γίνονται δεκτές ως αβλαβείς από τα συστήματα φραγμού μας και εισάγονται στο σώμα μας. Έτσι, όλα ή μερικά από τα συμπτώματα όπως κνησμός, ερυθρότητα, δακρύρροια στα μάτια, ρινική συμφόρηση, καταρροή, βήχας, φτάρνισμα και δύσπνοια εμφανίζονται στο σώμα μας. Αυτό μπορεί να είναι επιζήμιο για το επηρεαζόμενο άτομο. Ορισμένοι παράγοντες, όπως τα σωματικά ερεθίσματα και το στρες, αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό και το σύστημα φραγμού του σώματός μας, διευκολύνοντας την εμφάνιση αλλεργικών συμβάντων.
Φαίνεται να είναι πιο συχνή στην εφηβεία και στους ενήλικες.
Το είδος της αλλεργίας ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία. Ενώ η τροφική αλλεργία και το ευαίσθητο δέρμα είναι οι πιο συνηθισμένοι τύποι αλλεργιών στη βρεφική και παιδική ηλικία, η αλλεργική ρινίτιδα και το αλλεργικό άσθμα είναι οι πιο συνηθισμένοι τύποι αλλεργιών στην εφηβεία και στους ενήλικες. Η αλλεργία δεν αναπτύσσεται για έναν μόνο λόγο. Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη αλλεργίας. Μεταξύ αυτών των παραγόντων, οι σημαντικότεροι είναι η γενετική προδιάθεση, η πρώιμη έκθεση σε αλλεργιογόνες ουσίες, το κάπνισμα και η ατμοσφαιρική ρύπανση.
Η σοβαρότητα και η πορεία των αλλεργικών ασθενειών είναι ατομικές. Διαφέρει από άτομο σε άτομο και επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Το συναισθηματικό στρες και ο καπνός του τσιγάρου διευκολύνουν την εμφάνιση αλλεργικής αντίδρασης. Τα παιδιά των οποίων οι γονείς είναι αλλεργικοί έχουν 60% περισσότερες πιθανότητες να είναι αλλεργικά από άλλα παιδιά. Εδώ, το παιδί μπορεί να αποτραπεί από το να είναι αλλεργικό με προστατευτικά μέτρα. Μεταξύ αυτών των μέτρων προστασίας, η μητέρα πρέπει να μείνει μακριά από το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, να μειώσει την υγρασία στο σπίτι, να χρησιμοποιεί φίλτρα αέρα και ηλεκτρικές σκούπες που μειώνουν τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, να ταΐζει το παιδί μόνο με μητρικό γάλα για τους πρώτους 6 μήνες, να μην δίνει τροφές με υψηλό δυναμικό αλλεργίας όπως αυγά, ψάρια και μέλι τον πρώτο χρόνο της ζωής, όπως η αποφυγή ενός υπερβολικά αποστειρωμένου περιβάλλοντος.
Υποψία αλλεργίας υπάρχει σε άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό αλλεργίας και που εμφανίζουν τα προαναφερθέντα συμπτώματα όλο το χρόνο ή σε ορισμένες εποχές του χρόνου. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται από τον γιατρό με καλό ιστορικό και, αν χρειαστεί, δερματικές αλλεργικές εξετάσεις, αιματολογικές και αναπνευστικές εξετάσεις, σε ποια ουσία είναι η αλλεργία. Σήμερα, οι πιο συχνές αιτίες αλλεργιών είναι η γύρη, τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, οι τρίχες της γάτας, οι μούχλες που αναπτύσσονται σε υγρό περιβάλλον, τα αυγά και τα πικάντικα πικάντικα τρόφιμα.
Η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τους αλλεργικούς ασθενείς είναι η αποφυγή του αλλεργιογόνου. Σε περιπτώσεις όπου αυτό δεν είναι δυνατό, μπορεί να δοκιμαστεί φαρμακευτική θεραπεία και σε απειλητικές για τη ζωή αλλεργίες, θεραπείες απευαισθητοποίησης στα αλλεργιογόνα. Σε αυτή τη μέθοδο θεραπείας, το αλλεργιογόνο εισάγεται στον οργανισμό και χορηγείται σε μέτριο επίπεδο, έτσι ώστε η ανταπόκριση του οργανισμού σε αυτό το αλλεργιογόνο προσπαθεί να μειωθεί».
