Οι παραμορφώσεις των πλευρών μπορούν να εξεταστούν σε πέντε κύριες ομάδες. pectus excavatum (Θώρακας του ιδρυτή), pectus carinatum (στήθος περιστεριού), σύνδρομο Πολωνίας, ελαττώματα σύντηξης στέρνου, δυσπλασία και δυστροφίες. Το πιο συνηθισμένο είναι το pectus excavatum. (Ιδρυτικό στήθος)
Το Pectus excavatum αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα της έσω κατάρρευσης του πρόσθιου θωρακικού τοιχώματος, που προκαλείται από την ανώμαλη ανάπτυξη του χόνδρινου τμήματος των πλευρών και συνοδεύεται από το στέρνο (το στέρνο). Εμφανίζεται σε μία στις 300-400 γεννήσεις ζωντανών γεννήσεων. Είναι πιο συχνή στους άνδρες, η ασύμμετρη παραμόρφωση είναι συχνή, η δεξιά πλευρά είναι γενικά πιο βυθισμένη, μπορεί να υπάρχει περιστροφή του στέρνου.
Ο λόγος είναι ακόμα ασαφής. Μπορεί επίσης να παρατηρηθεί με συγγενείς καρδιοπάθειες ή ορθοπεδικά νοσήματα. Γίνεται πιο έντονο κατά την εφηβεία. Η πιο συχνή συνοδός ανωμαλία είναι η σκολίωση και παρατηρείται περίπου στο 25% των περιπτώσεων. Λιγότερο συχνά, μπορεί να συνοδεύονται συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες και άσθμα. Η γενετική μετάδοση δεν έχει αποδειχθεί, αλλά το 40% των ασθενών έχουν οικογενειακό ιστορικό.
Το Pectus excavatum δεν προκαλεί εμφανή συμπτώματα και συνήθως προκαλεί αισθητικά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Επομένως, δεν χρειάζονται χειρουργείο όλοι με παραμόρφωση.
Προκειμένου να ληφθεί μια πιο αντικειμενική απόφαση σχετικά με τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να υπολογιστεί ο ανεπτυγμένος δείκτης πήκτου. Στην τομογραφία θώρακα, η ακτίνα του θώρακα διαιρείται με τη μέτρηση της προσθιοοπίσθιας απόστασης. Η τιμή κατωφλίου για χειρουργική ένδειξη γίνεται αποδεκτή ως 3,25. Αν και υπάρχουν συγγραφείς που συνιστούν τη χειρουργική διόρθωση σε περιπτώσεις με δείκτη πηκτού μεγαλύτερο από 3,25, δεν αποτελεί συνήθη πρακτική ο υπολογισμός του δείκτη και η ένδειξη χειρουργικής επέμβασης. Καταστάσεις όπως η συμπίεση της καρδιάς ή των πνευμόνων και η υπερβολική μετατόπιση της καρδιάς, η μειωμένη αναπνευστική ικανότητα, η διαταραχή της καρδιακής βαλβίδας, η ανωμαλία του καρδιακού ρυθμού μπορεί επίσης να βοηθήσουν στη λήψη απόφασης για χειρουργική επέμβαση, αλλά αυτές είναι σπάνιες περιπτώσεις.
Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το χρόνο της επέμβασης. Το ιδανικό ηλικιακό εύρος θεωρείται η εφηβεία, δηλαδή μεταξύ 10-15 ετών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο κλωβός των πλευρών είναι ακόμα εύκαμπτος και η ανάκτηση είναι ταχύτερη. Αν και η χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει σε μικρότερη ηλικία, η πιθανότητα υποτροπής αυξάνεται καθώς το σώμα του παιδιού αναπτύσσεται γρήγορα κατά την εφηβεία. Μπορεί να εφαρμοστεί και σε προχωρημένες ηλικίες, αλλά η επέμβαση είναι πιο δύσκολη καθώς ο κλωβός των πλευρών χάνει την ευελιξία του και ο αριθμός των ράβδων που χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι μεγαλύτερος. Τα πιο επιτυχημένα αποτελέσματα επιτυγχάνονται σε περιπτώσεις με συμμετρικές παραμορφώσεις.
Η κλασική επέμβαση διόρθωσης σε εκσκαφές πήκτου είναι η ανοιχτή χειρουργική επέμβαση που γίνεται με την τεχνική «Ravitch». Σε αυτή την τεχνική γίνεται μια τομή 10-20 cm στο πρόσθιο θωρακικό τοίχωμα. Πρόσφατα, η πιο χρησιμοποιούμενη και καλλυντικά προτιμώμενη μέθοδος είναι η «ελάχιστα επεμβατική επιδιόρθωση πηκτών εκσκαφής» (MIRPE, διαδικασία NUSS). Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται από το 1987 και τα αποτελέσματα είναι αξιόπιστα. Μια διαμορφωμένη ράβδος από κράμα νικελίου-χάλυβα εισάγεται στο επίπεδο πίσω από το στέρνο με τη βοήθεια βιντεοθωρακοσκόπησης. Με τη χρόνια συμπίεση της διαμορφωμένης ράβδου, η παραμόρφωση διορθώνεται και η ράβδος αποσύρεται μετά από κατάλληλο χρόνο (συνήθως 3 χρόνια). Η ράβδος πήκτου που χρησιμοποιείται είναι κράμα νικελίου-χάλυβα και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις με ιστορικό αλλεργίας στο νικέλιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να προτιμώνται ράβδοι τιτανίου. Για την ανίχνευση της αλλεργίας στο νικέλιο στην προεγχειρητική περίοδο, αμφισβητείται το ιστορικό της αλλεργίας και εάν είναι απαραίτητο, πραγματοποιείται δερματικό τεστ.
Οι ασθενείς είναι 4-5 ημέρες μετά την επέμβαση. Μπορούν να πάρουν εξιτήριο την ίδια μέρα. Συνιστάται να ξεκουραστούν για δύο εβδομάδες, στη συνέχεια μπορούν να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους. Συνιστάται στους ασθενείς να αποφεύγουν να ξαπλώνουν στο πλάι για ένα μήνα και να μείνουν μακριά από τα ενεργά αθλήματα τους πρώτους 3 μήνες.
Τα σημαντικά πλεονεκτήματα της τεχνικής είναι ότι η τομή είναι στο πλάι και μικρή, ο χρόνος επέμβασης και η ποσότητα αιμορραγίας είναι πολύ χαμηλά στο χειρουργείο Nuss. Το ποσοστό επιτυχίας και η ικανοποίηση των ασθενών είναι υψηλά (95%-98%), το ποσοστό επιπλοκών είναι χαμηλό. Το μπαρ συνήθως λαμβάνεται μετά από 3 χρόνια.
Ένα κουδούνι κενού μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική λύση στη χειρουργική επέμβαση. Πολλοί από τους ασθενείς προτιμούν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση επειδή πρέπει να το χρησιμοποιούν καθημερινά, συχνά προκαλούν πόνο, ερυθρότητα και ευαισθησία και τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται μετά από μακροχρόνια χρήση.
Ο Χειρουργός Θώρακος Καθ. Ο Δρ. Celalettin Kocaturk
