Τι σημαίνει όταν ο πλακούντας προσκολλάται στη μήτρα;
Οι έγκυες γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση μήτρας στο παρελθόν θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές στην παρακολούθηση της εγκυμοσύνης. Επειδή οι πλακούντες αυτών των ασθενών κινδυνεύουν να κολλήσουν στο τοίχωμα της μήτρας. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο σύντροφος του μωρού ή ο πλακούντας, όπως λέγεται, είναι συνήθως ελαφρώς προσκολλημένος στο εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας και διαχωρίζεται αυθόρμητα μέσα σε 30 λεπτά μετά τον κολπικό τοκετό ή μπορεί εύκολα να διαχωριστεί από τον γιατρό κατά την καισαρική τομή.
Εάν ο πλακούντας προσκολλάται στο τοίχωμα της μήτρας βαθιά και σταθερά, ονομάζεται accreta placenta.
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η κατάσταση όπου το μωρό κολλάει στο τοίχωμα της μήτρας του συντρόφου του και δεν χωρίζεται, παρατηρείται μία φορά στις 500-1000 γεννήσεις. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο σύντροφος του μωρού (πλακούντας) χωρίζεται αυθόρμητα μέσα σε 30 λεπτά μετά τον κολπικό τοκετό.Κατά την καισαρική τομή ο πλακούντας διαχωρίζεται εύκολα από τη μήτρα από τον γιατρό με έναν εύκολο ελιγμό και η μήτρα συσπάται και σταματά την αιμορραγία.
Εάν η πρόσφυση του πλακούντα είναι αρκετά βαθύτερη ώστε να φτάσει στο μυϊκό στρώμα στο τοίχωμα της μήτρας, ονομάζεται πλακούντας increta. Το 75% των ανωμαλιών προσκόλλησης του πλακούντα είναι accreta, 15% increta, 10% percreta. Αυτές οι ανωμαλίες προσκόλλησης πλακούντα αναφέρονται γενικά ως "ανωμαλίες προσβολής πλακούντα (διαταραχές προσκόλλησης πλακούντα ή διαταραχές προσκόλλησης πλακούντα)".
Γιατί είναι σημαντικές οι διαταραχές της προσκόλλησης του πλακούντα;
Εάν δεν διαγνωστεί, εγκυμονεί κίνδυνο για τη ζωή της μητέρας και του μωρού κατά τον κολπικό τοκετό ή την καισαρική τομή. Διότι εάν ο πλακούντας δεν διαχωριστεί από τη μήτρα κατά τον τοκετό, μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αιμορραγία που θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή της μητέρας ή εάν εντοπιστεί τυχαία κατά τον τοκετό, μπορεί να προκαλέσει υπερβολική αιμορραγία και να προκαλέσει απειλητική για τη ζωή. Εάν τέτοιοι τοκετοί γίνουν χωρίς διάγνωση, προετοιμασία αίματος και άπειρη ομάδα και μη εξοπλισμένο νοσοκομείο, η ζωή της μητέρας και του μωρού βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η διάγνωσή του σε έγκυες γυναίκες και η λεπτομερής ενημέρωση του ασθενούς.
Ποιος κινδυνεύει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Η προηγούμενη χειρουργική επέμβαση ινομυώματος, η διόρθωση της μήτρας και το διάφραγμα (ενδομήτρια χειρουργική κουρτίνας) και το σημαντικότερο, η προηγούμενη 2 ή περισσότερες καισαρικές τομές είναι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου. Πέραν αυτών, ο κίνδυνος αυξάνεται σημαντικά εάν ο πλακούντας βρίσκεται στο κατώτερο τμήμα της μήτρας (προδρομικός πλακούντας) παρά το πέρας της 20ης εβδομάδας της κύησης. Ειδικά αν ο προηγούμενος τοκετός είναι καισαρική και ο πλακούντας του μωρού βρίσκεται κάτω, ο κίνδυνος αυξάνεται πολύ.
Επιπλέον, ο κίνδυνος αυξάνεται σε περιπτώσεις προχωρημένης ηλικίας της μητέρας, αυξημένου αριθμού κυήσεων, παρουσίας ινομυωμάτων της μήτρας και εμβολισμού της μητριαίας αρτηρίας.
Σε ασθενείς που έχουν προηγηθεί 2 ή περισσότερες καισαρικές τομές, ειδικά εάν ο πλακούντας βρίσκεται στο κάτω μέρος της μήτρας, θα πρέπει να δίνεται προσοχή όσον αφορά τις ανωμαλίες προσκόλλησης του πλακούντα.
Η συχνότητα προσκόλλησης του πλακούντα (του συντρόφου του μωρού) στη μήτρα αυξάνεται
Οι διαταραχές της προσκόλλησης του πλακούντα στην εγκυμοσύνη αυξάνονται με τα χρόνια. Ενώ παρατηρήθηκε σε 1 στις 4027 γεννήσεις τη δεκαετία του 1970, άρχισε να εμφανίζεται σε 1 στις 2500 γεννήσεις τη δεκαετία του 1980. Στη δεκαετία του 2000, αυτή η συχνότητα αναφέρθηκε ως μία στις 500 γεννήσεις. Ο σημαντικότερος παράγοντας αυτής της αύξησης είναι τα αυξανόμενα ποσοστά τοκετών με καισαρική τομή καθώς και η αύξηση των χειρουργικών επεμβάσεων της μήτρας για διάφορους λόγους.
Σε μια μελέτη, διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος προσκόλλησης πλακούντα ήταν 3% σε όσους είχαν προηγούμενη καισαρική τομή, 11% σε όσους είχαν καισαρική τομή 2 φορές, 40% σε εκείνους που είχαν 3 φορές, 61% σε αυτούς που έκαναν τέσσερις φορές καισαρική τομή και το 67% σε όσους έκαναν 5 ή περισσότερες καισαρικές τομές.
Πώς γίνεται η διάγνωση της ανωμαλίας της προσκόλλησης του πλακούντα;
Η διάγνωση των διαταραχών της προσκόλλησης του πλακούντα με υπερηχογράφημα που χρησιμοποιείται στην παρακολούθηση της εγκυμοσύνης κυμαίνεται μεταξύ 77-87% σε έμπειρα χέρια. Η διάγνωση μπορεί να διευκρινιστεί με τη διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε ασθενείς που δεν έχουν διαγνωστεί πλήρως αλλά υπάρχει υποψία.
Η μήτρα μπορεί να αφαιρεθεί σε ασθενείς με ανωμαλία της προσκόλλησης του πλακούντα.
Η μήτρα αφαιρείται κατά τη διάρκεια της καισαρικής τομής για να αποφευχθεί η υπερβολική αιμορραγία σε ασθενείς με ανωμαλία προσκόλλησης πλακούντα και που έχουν αρκετά παιδιά. Ωστόσο, σε ασθενείς που θέλουν να τεκνοποιήσουν, αυτή η επέμβαση μπορεί να γίνει με διατήρηση της μήτρας, αλλά οι ασθενείς θα πρέπει να γεννούν σε νοσοκομεία με έμπειρους και εξοπλισμένους γιατρούς.
Οι ασθενείς με ανωμαλία της προσκόλλησης του πλακούντα θα πρέπει να γεννούν σε έμπειρα κέντρα.
Εάν μια έγκυος γυναίκα έχει διαταραχή της προσκόλλησης του πλακούντα, αυτή η έγκυος πρέπει να παραπεμφθεί σε έμπειρο κέντρο. Τέτοιοι ασθενείς θα πρέπει να παραδίδονται σε ένα πλήρως εξοπλισμένο κέντρο από ομάδα έμπειρη σε αυτά τα θέματα. Η επιτυχία των έμπειρων γιατρών από αυτή την άποψη είναι πολύ μεγαλύτερη. Δεδομένου ότι μπορεί να υπάρχει υπερβολική αιμορραγία κατά τη διάρκεια του τοκετού τέτοιων ασθενών, είναι ζωτικής σημασίας οι ασθενείς να προτιμούν νοσοκομεία που διαθέτουν τράπεζες αίματος και έχουν εμπειρία σε αυτό το θέμα.
