Πολλοί γονείς παραπονιούνται ότι το μωρό τους δεν έχει όρεξη. Τι πρέπει να κάνετε αν έχετε ένα παιδί που δεν τρώει, επιλέγει φαγητό, κρατά τη μπουκιά στο στόμα του για πολλή ώρα και δεν μπορεί να τελειώσει το φαγητό στο πιάτο του; Η απάντηση σας περιμένει σε αυτό το άρθρο.
Μερικά παιδιά τρώνε με ανυπομονησία τα γεύματά τους, ενώ για άλλα ακόμη και το να κάνουν ταχυδακτυλουργικά κάθε είδους πράγματα δεν λειτουργεί. Οι παράγοντες που κάνουν ένα παιδί να έχει όρεξη ή έλλειψη όρεξης μπορεί να οφείλονται σε σωματικούς αλλά και σε ψυχολογικούς παράγοντες. Ειδικός Παιδιατρικής, Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, Δρ. Hayriye Aygar, «Αν οι γονείς παραπονιούνται για έλλειψη όρεξης του παιδιού, θα πρέπει να θεωρηθεί ως πρόβλημα, να διερευνηθεί και να αναζητηθεί λύση». Και συνεχίζει: «Καταρχήν θα πρέπει να εξεταστεί αν η ανάπτυξη και η ανάπτυξη του παιδιού είναι κατάλληλη για την ηλικία του. Στη συνέχεια θα πρέπει να ελεγχθεί αν υπάρχει οργανική κατάσταση. Παθήσεις όπως αναιμία, εντερικά παράσιτα, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ανεπάρκεια ψευδαργύρου, πυρετός, λοίμωξη του αυτιού, ουρολοίμωξη και λοίμωξη του αναπνευστικού, μεταβολικές παθήσεις θα πρέπει να διερευνώνται από τον παιδίατρο.
Τα ψυχολογικά προβλήματα μπορούν επίσης να προκαλέσουν ανορεξία
Κατά τη διάρκεια των σταδίων ανάπτυξης και των περιόδων οδοντοφυΐας, η όρεξη των παιδιών μπορεί να αλλάξει. Αν δεν εντοπιστεί κάποιο σωματικό πρόβλημα, είναι χρήσιμο να θεωρηθεί ότι υπάρχει ψυχοκοινωνική-συμπεριφορική διαταραχή. Αρνητικά συναισθήματα όπως λύπη, ζήλια, άγχος, οικογενειακή δυσαρμονία επηρεάζουν το φαγητό του παιδιού. Ο Δρ. Η Hayriye Aygar υπογραμμίζει μερικά ενδιαφέροντα σημεία σχετικά με τα προβλήματα όρεξης και λέει: «Τα παιδιά με διατροφικά προβλήματα έχουν συχνά προβλήματα ύπνου μαζί. Μερικές φορές η επιδιόρθωση του ενός μπορεί επίσης να διορθώσει το άλλο πρόβλημα. Το νήπιο αρχίζει επίσης να αισθάνεται ανεξαρτησία και μπορεί να υπάρχει πείσμα σε άλλες δραστηριότητές του, όπως ντύσιμο, ύπνος, φαγητό, καθώς και στο μπάνιο.
Συστάσεις για παιδιά χωρίς όρεξη
Ο Δρ. Η Hayriye Aygar δίνει τις ακόλουθες προτάσεις στους γονείς:
• Είναι ευθύνη της μητέρας να προσφέρει στο παιδί διάφορες και υγιεινές τροφές. Ωστόσο, αποδεχτείτε ότι είναι ευθύνη του παιδιού να φάει ποια και πόσα από αυτά τα τρόφιμα.
• Προσφέρετε στο παιδί εναλλακτικές, διαφορετικές γεύσεις και διασκεδαστικά γεύματα και μην παραγεμίζετε το πιάτο. Βεβαιωθείτε ότι οι ώρες των γευμάτων είναι απαλλαγμένες από άγχος και ένταση. Αλλά μην το μετατρέψετε σε διασκέδαση.Να θυμάστε ότι αν δεν υπάρχει διασκέδαση, θα αρνηθεί να φάει.
• Φάτε με το παιδί. Αφήστε τον να τρέφεται μόνος του.
• Μην δίνετε συνεχώς τροφή, φροντίστε να ταΐζετε τακτικά και ταυτόχρονα. Μην δίνετε πολλά υγρά πριν ή κατά τη διάρκεια του γεύματος γιατί θα γεμίσει το στομάχι.
• Όταν ξεκινάτε συμπληρωματικές τροφές, δώστε μία νέα τροφή τη φορά για ορισμένο χρονικό διάστημα. Βάλτε τον να φάει 8-10 φορές πριν ξεκινήσει το άλλο νέο φαγητό.Έχετε υπόψη ότι τα παιδιά που μυούνται σε όλα τα τρόφιμα μέχρι την ηλικία του ενός έτους είναι λιγότερο επιλεκτικά.
• Τα παιδιά 2-3 ετών είναι απρόθυμα για νέες τροφές. Αποδεχτείτε ότι αυτή είναι μια προσωρινή περίοδος.
• Στη διατροφή, «αν φας αυτό το λαχανικό, τότε θα φας και επιδόρπιο». Η συζήτηση σε στυλ συχνά γυρίζει μπούμερανγκ και κάνει το παιδί να αντιπαθεί ακόμη περισσότερο τα λαχανικά.
• Δώστε αρκετό χρόνο για φαγητό, αλλά όχι περισσότερο από μισή ώρα.
• Δώστε λύσεις σε αυτά τα προβλήματα καθώς η τεταμένη ατμόσφαιρα στο σπίτι, οι καβγάδες, η ασυμβατότητα μεταξύ των αδερφών και η ζήλια θα επηρεάσουν αρνητικά την όρεξή τους.
• Μην τρώτε με την τηλεόραση ή ενώ παίζετε.
• Αφήστε το να φάει με τους φίλους ή την οικογένειά του Δώστε το καλό παράδειγμα για το παιδί σας στο τραπέζι Αποκτήστε καλές διατροφικές συνήθειες ως οικογένεια.
• Μη χρησιμοποιείτε το φαγητό ως εργαλείο πειθαρχίας. Μην τιμωρείτε όταν δεν τρώει, επαινείτε αλλά μην επιβραβεύετε όταν τρώει. Αν το παιδί νιώθει ότι η μητέρα του είναι χαρούμενη όταν τρώει και λυπημένη όταν δεν τρώει, το χρησιμοποιεί αυτό ως ατού. Πρέπει να δοθεί το μήνυμα ότι το παιδί τρώει για τη δική του υγιή ανάπτυξη, όχι για τη μητέρα ή τον πατέρα.
