Σύμφωνα με τον τελευταίο διαγνωστικό οδηγό (DSM-V) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (APA), οι κύριοι τίτλοι της σεξουαλικής παρέκκλισης ή, με άλλα λόγια, «παραφιλία»· Ταξινομείται ως διαταραχή τιτιβίσματος (ηδονοβλεψία), διαταραχή επίδειξης (εκτομή), διαταραχή τριβής (φροτορισμός), σεξουαλικός μαζοχισμός, σεξουαλικός σαδισμός, διαταραχή παιδοφιλίας, διαταραχή φετιχισμού, διαταραχή τραβεστί. Εκτός από αυτές τις περιπτώσεις, νέοι ορισμοί της σεξουαλικής παρέκκλισης προστίθενται καθημερινά στη βιβλιογραφία και συναντώνται αρκετά συχνά.
Σεξουαλική ευχαρίστηση στους νεκρούς (νεκροφιλία), σεξουαλική απόλαυση σε ζώα (ζωοφιλία), σεξουαλική απόλαυση στο φαγητό (κυτταροφιλία), σεξουαλική ευχαρίστηση στον πόνο (αλγολαγνία), σεξουαλική απόλαυση στο αίμα (αιματολαγνία), σεξουαλική επιθυμία σε φαντάσματα (φασματοφιλία) Η σεξουαλική επιθυμία για παπούτσια (ρετιφισμός), η σεξουαλική ευχαρίστηση με τη μορφή βλάβης στο σώμα των άλλων (πικερισμός) είναι μερικά από αυτά.
Ξεκινά πριν τα 18!
Μπορούμε να ονομάσουμε παραφιλίες, με άλλα λόγια, διαταραχές επιλογής σεξουαλικών αντικειμένων. Οι καταστάσεις παραφιλίας μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την κουλτούρα. Ορισμένες σεξουαλικές συμπεριφορές μπορεί να μην θεωρούνται αποκλίνουσες σε ορισμένους πολιτισμούς. Συνήθως ξεκινά πριν από την ηλικία των 18 ετών και είναι πιο συχνή μεταξύ 15-25 ετών. Η συχνότητα εμφάνισης στους άνδρες είναι υψηλότερη από ότι στις γυναίκες. Οι λόγοι για την ύπαρξη παραφιλικής διαταραχής δεν είναι ακόμη πλήρως γνωστοί.
Τα άτομα με παραφιλία συχνά δυσκολεύονται να βιώσουν φυσική σεξουαλική διέγερση εκτός από αυτές τις περιπτώσεις. Όταν δυσκολεύονται να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους, μπορεί να αντιμετωπίσουν ηθικά ή νομικά προβλήματα. Ακόμα κι αν ένα άτομο με τέτοιο πρόβλημα δεν ενοχλεί κάποιο άλλο ζωντανό πράγμα, μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολίες ως προς την ικανοποίηση στον εσωτερικό του κόσμο. Για να πετύχει σεξουαλική ικανοποίηση, μπορεί να αφιερώσει σημαντικό μέρος του χρόνου του σε τέτοιες σεξουαλικές αναζητήσεις. Μπορεί να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας στις σχέσεις τους. Για το λόγο αυτό, οι παραφιλίες χρειάζονται συχνά την υποστήριξη ενός ειδικού. Συμπεριφορές παραφιλίας μπορούν επίσης να παρατηρηθούν σε ορισμένες ψυχιατρικές καταστάσεις όπως η σχιζοφρένεια, η διπολική διαταραχή και οι διαταραχές χρήσης ουσιών.
Στον κόσμο μας όπου η σεξουαλικότητα θεωρείται ταμπού, δεν θα είναι εύκολο για ένα άτομο να εκφράσει τέτοιες σεξουαλικές σκέψεις και συμπεριφορές, ακόμη και σε έναν ειδικό. Όταν η ευχαρίστηση από τις σεξουαλικές φαντασιώσεις φέρνει παρορμητικές και δύσκολα ελεγχόμενες συμπεριφορές, μπορεί να φτάσει στο επίπεδο της διαστροφής. Σε πιο προηγμένες διαστάσεις, μπορεί να φτάσει στο σημείο να βλάψει κάποιον άλλο. Τα άτομα με παραφιλική διαταραχή σπάνια συμβουλεύονται ψυχίατρο. Συνήθως, όταν αντιμετωπίζουν νομική κύρωση, οδηγούνται σε ψυχίατρο σε δικαστική διαδικασία.
Όταν αυτοί οι άνθρωποι ζητούν βοήθεια, μπορούν να κριθούν από την κοινωνία. Μια τέτοια προσέγγιση θα αναγκάσει το άτομο να τερματίσει το αίτημα για βοήθεια και να συνεχίσει τις ενέργειές του. Φανταστείτε ότι προσπαθείτε να ελέγξετε μια παρόρμηση και θέλετε βοήθεια με αυτήν. Όταν νομίζεις ότι σε κρίνουν, σε εξοστρακίζουν και δεν σε βοηθούν και δεν μπορείς να λάβεις τη βοήθεια που βλέπεις ως τον μόνο τρόπο σωτηρίας, χάνεις την ευκαιρία να πάρεις τον έλεγχο των παρορμήσεων σου και αυτή η απελπισία μπορεί να οδηγήσει σε παρορμήσεις λαμβάνω δράση. Θα ήταν η καλύτερη προσέγγιση για άτομα που αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις να αξιολογηθούν πρώτα από έναν ειδικό.
Αυτά τα άτομα μπορεί να μην απευθύνονται σε ψυχίατρο από φόβο μήπως γίνουν κατανοητοί ή εμπλεκόμενοι σε μια νομική διαδικασία, αλλά ο ψυχίατρος είναι υποχρεωμένος να ενεργεί σύμφωνα με τους κανόνες δεοντολογίας προκειμένου να προστατεύσει τον ασθενή του και άλλα άτομα σε τέτοιες περιπτώσεις. Με αυτή την υποχρέωση θα κάνει προσπάθεια να ξεκινήσει η θεραπευτική διαδικασία. Η κύρια προσέγγιση στη θεραπεία των παραφιλικών διαταραχών είναι οι τεχνικές ψυχοθεραπείας. Η τεχνική που θα εφαρμοστεί μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το άτομο και την κατάσταση. Ειδικά σε άτομα που έχουν προβλήματα με τον έλεγχο των παρορμήσεων, οι φαρμακευτικές θεραπείες μπορεί να είναι αποτελεσματικές.
