«Οι γενικοί κίνδυνοι που μπορούν να διαπιστωθούν σε κάθε χειρουργική επέμβαση ισχύουν και στη χειρουργική του θυρεοειδούς. Οι γενικοί κίνδυνοι που είναι πιθανό να προκύψουν είναι οι κίνδυνοι που σχετίζονται με καρδιακές και πνευμονικές παθήσεις ή συστηματικές διαταραχές των ασθενών. Αυτοί οι κίνδυνοι διερευνώνται λεπτομερώς με αναισθησία πριν την επέμβαση. Σε ορισμένους ασθενείς η χειρουργική επέμβαση εγκρίνεται με την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουν στην εντατική για 24 ώρες μετά την επέμβαση. Έτσι, διασφαλίζεται ότι οι ασθενείς παρακολουθούνται στενά ως προς τους κινδύνους επιπλοκών που μπορεί να προκύψουν μετά το χειρουργείο. Ο κίνδυνος επιπλοκών μπορεί να ελαχιστοποιηθεί, ειδικά αφού οι καρδιακές και αναπνευστικές παράμετροι των ασθενών που βρίσκονται στην ομάδα κινδύνου λόγω πνευμονικών και καρδιακών παθήσεων θα παρακολουθούνται πολύ στενά μετά το χειρουργείο. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να παρέμβει άμεσα λαμβάνοντας τις απαραίτητες προφυλάξεις».
Πότε απαιτείται χειρουργική επέμβαση στους όζους του θυρεοειδούς;
«Η μεγάλη βρογχοκήλη μπορεί να δημιουργήσει ένα αισθητικό ελάττωμα στην περιοχή του λαιμού, καθώς και να προκαλέσει δυσκολία στην αναπνοή ή στην κατάποση. Εάν η βρογχοκήλη που αποτελείται από πολλά οζίδια του θυρεοειδούς δεν είναι μεγάλη και δεν υπάρχει υποψία καρκίνου ως αποτέλεσμα των εξετάσεων, δεν χειρουργείται. Η εσωτερική βρογχοκήλη είναι η βρογχοκήλη που κατεβαίνει στη θωρακική κοιλότητα και η ανάπτυξή της με την πάροδο του χρόνου μπορεί να προκαλέσει αναπνευστική δυσχέρεια. Σε αυτή την περίπτωση, το 1% των ασθενών μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση ανοίγοντας τη θωρακική κοιλότητα. Στην τοξική βρογχοκήλη, οι όζοι του θυρεοειδούς μπορεί να εκκρίνουν περίσσεια θυρεοειδικής ορμόνης και να προκαλέσουν υπερθυρεοειδισμό. Σε αυτή την κατάσταση συνιστάται χειρουργική θεραπεία αφού οι ορμόνες μειωθούν σε φυσιολογικά επίπεδα. Όσο για την άλλη διαταραχή του θυρεοειδούς αδένα, που ονομάζουμε νόσο του Basedow, είναι η κατάσταση του θυρεοειδούς αδένα που εκκρίνει περίσσεια ορμονών με έναν μηχανισμό που σχετίζεται με το ανοσοποιητικό σύστημα. Στο 10% αυτών των ασθενών διακρίνεται η προεξοχή των ματιών και μόνο μερικοί από αυτούς αντιμετωπίζονται χειρουργικά. Τέλος, εάν ανιχνευθεί καρκίνος σε οζίδια του θυρεοειδούς ως αποτέλεσμα υπερηχογραφήματος και βιοψίας με βελόνα, απαιτείται αδιαμφισβήτητα χειρουργική επέμβαση».
Ο κίνδυνος βραχνάδας είναι χαμηλός στις επεμβάσεις στον θυρεοειδή.
«Το ποσοστό βραχνάδας μετά από χειρουργική επέμβαση θυρεοειδούς είναι λιγότερο από 1% σε έμπειρους χειρουργούς. Το νεύρο που κινεί τις φωνητικές χορδές περνά πολύ κοντά στον θυρεοειδή αδένα. Κατά τις επεμβάσεις του θυρεοειδούς γίνεται αναζήτηση αυτού του νεύρου με ειδικές συσκευές και αφού εντοπιστεί αφαιρείται ο θυρεοειδής αδένας προστατεύοντάς το. Η βραχνάδα, από την άλλη πλευρά, εμφανίζεται λόγω του οιδήματος στους ιστούς κατά τη διάρκεια της επέμβασης και υποχωρεί στο 95% των ασθενών όταν το οίδημα υποχωρεί. Η επίμονη βραχνάδα είναι πολύ, πολύ σπάνια».
καθ. Ο Δρ. Ο Yeşim Erbil είπε, «Επιπλέον, θα πρέπει να δοθεί προσοχή στον κίνδυνο χαμηλού ασβεστίου στους ασθενείς μας μετά την επέμβαση. Οι παραθυρεοειδείς αδένες, οι οποίοι ρυθμίζουν την ισορροπία ασβεστίου του σώματος, συνδέονται με τον θυρεοειδή αδένα. Σε ορισμένους ασθενείς, η παροχή αίματος στους παραθυρεοειδείς αδένες μπορεί να μειωθεί προσωρινά με την απολίνωση των αγγείων κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Αυτό οδηγεί σε μείωση του επιπέδου του ασβεστίου στο αίμα. Η μείωση της ποσότητας ασβεστίου στο αίμα μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα, μυρμήγκιασμα και μερικές φορές συσπάσεις στα άκρα των δακτύλων, στις γωνίες των χειλιών. Στην περίπτωση αυτή, ο ασθενής αντιμετωπίζεται με δισκία ασβεστίου και η βελτίωση επιτυγχάνεται μέσα σε 1-2 εβδομάδες. Όσο για τις ουλές, ο κίνδυνος δημιουργίας ουλών είναι πολύ χαμηλός καθώς η παροχή αίματος στην περιοχή του λαιμού είναι πολύ έντονη».
καθ. Ο Δρ. Yeşim Erbil
