Άτυπος αυτισμός Από την άλλη πλευρά, οι ασθενείς που παρουσιάζουν σημεία αυτισμού αλλά δεν έχουν επαρκή διαγνωστικά κριτήρια ως αυτισμός ονομάζονται άτυπος αυτισμός.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΤΥΠΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ;
Ο άτυπος αυτισμός είναι η διάγνωση που δίνεται σε παιδιά που έχουν συμπτώματα αυτισμού αλλά δεν πληρούν αρκετά τα κριτήρια για να διαγνωστούν. Στον άτυπο αυτισμό, υπάρχουν συμπτώματα όπως δυσκολία στην ομιλία, δυσκολία στην επικοινωνία, αναπτυξιακές διαταραχές, επαναλαμβανόμενες ομιλίες και προβλήματα στην κοινωνικοποίηση, αλλά αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν σε μεταγενέστερες ηλικίες ή μπορεί να εμφανιστούν πολύ λίγο για να αποφευχθεί η πλήρης διάγνωση.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΤΥΠΙΚΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό που διακρίνει τον άτυπο αυτισμό από άλλους τύπους αυτισμού είναι ότι με την έγκαιρη διάγνωση και τις σωστές μεθόδους θεραπείας, οι διαταραχές λόγου και επικοινωνίας που αντιμετωπίζουν τα άτομα μπορούν να ξεπεραστούν και να διορθωθούν. Η έγκαιρη διάγνωση έχει μεγάλη επίδραση στην υπέρβαση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει και στη συνέχιση της ζωής του ατόμου με φυσιολογικό τρόπο. Για το λόγο αυτό, οι οικογένειες θα πρέπει να παρακολουθούν τις κινήσεις και τις εξελίξεις των παιδιών τους, να είναι ευαίσθητες στους ελέγχους του γιατρού και να παρακολουθούν τα παιδιά τους εγκαθιστώντας μια υγιή επικοινωνία. Εάν το παιδί έχει άτυπα συμπτώματα αυτισμού, θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν ειδικό και να ξεκινήσει γρήγορα η θεραπευτική διαδικασία.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΤΥΠΙΚΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ
Στη διαδικασία θεραπείας του άτυπου αυτισμού, τα παιδιά λαμβάνουν ειδική αγωγή και ψυχοεκπαιδευτικές θεραπείες, βελτιώνοντας τις κοινωνικές τους δεξιότητες, εκφράζονται καλύτερα, μειώνοντας προβλήματα συμπεριφοράς, βελτιώνοντας τις γνωστικές λειτουργίες, μειώνοντας τις εμμονές, βελτιώνοντας τις δεξιότητες ομιλίας και αυξάνοντας τις κινητικές δεξιότητες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ομάδα που ανταποκρίνεται καλύτερα στη θεραπευτική διαδικασία στον αυτισμό είναι η ομάδα με άτυπο αυτισμό. Η απόγνωση και οι ψυχολογικές αρνητικές αντιδράσεις των οικογενειών κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας επηρεάζουν αρνητικά το παιδί και μπορεί να το αναγκάσουν να αρνηθεί τη θεραπεία. Επομένως, το παιδί θα πρέπει να υποστηρίζεται καθ' όλη τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας και θα πρέπει να το κάνει να αισθάνεται αυτή την υποστήριξη.
