«Η λύσσα είναι μια σοβαρή ασθένεια με 100 τοις εκατό θνησιμότητα εάν δεν ληφθούν προφυλάξεις», είπε ο Δρ. Ο Durdu είπε, «Συναντούμε περίπου 50 χιλιάδες θανάτους από λύσσα κάθε χρόνο σε ασιατικές και αφρικανικές χώρες. Η χώρα μας είναι ενδημική χώρα από άποψη λύσσας.
Στον οδηγό πεδίου για τη λύσσα που δημοσιεύτηκε το 2014, το Υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι σημειώνονται κατά μέσο όρο 1 ή 2 θάνατοι από λύσσα ετησίως. Και πάλι στην ίδια οδηγία, αναφέρεται ότι κατά μέσο όρο 180 χιλιάδες άτομα εμβολιάζονται ή/και ορός λύσσας για την πρόληψη της λύσσας κάθε χρόνο.
«Μόνο 10 άνθρωποι στον κόσμο επέζησαν από τη λύσσα»
Ο Δρ. Ο Durdu είπε, «Σε περιπτώσεις που κρίνονται κατάλληλες από τον γιατρό, θα πρέπει να εφαρμόζονται προστατευτικές μέθοδοι όπως τα εμβόλια και ο ορός κατά της λύσσας. Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία μετά την ανάπτυξη της νόσου, αλλά παρεμβαίνει με κάποιες υποστηρικτικές θεραπείες.
Προφανώς, αυτό απλώς καθυστερεί τον θάνατο. Στην ιατρική βιβλιογραφία αναφέρεται ότι μόνο 10 άνθρωποι στον κόσμο επέζησαν από αυτή την ασθένεια παρόλο που είχαν λύσσα. «Αν και ο επιζών είναι άρρωστος, η λύσσα είναι μια από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες», είπε.
Πώς ξέρουμε αν το ζώο έχει λύσσα;
Σημειώνοντας ότι το λυσσασμένο ζώο παρουσίαζε επιθετικά χαρακτηριστικά, ο Δρ. Ο Durdu είπε, «Το λυσσασμένο ζώο δεν μπορεί να πιει το νερό παρόλο που διψάει, και ακόμη και το νερό πυροδοτεί την επιθετική συμπεριφορά του ζώου. Δεν συναντάμε επιθετική συμπεριφορά σε ζώα, ιδιαίτερα σε αδέσποτα σκυλιά, εκτός και αν προκαλέσουμε το ζώο. Επομένως, αν έχει επιθετική συμπεριφορά, υπάρχει πιθανότητα να έχει λύσσα.
Το 92% των περιπτώσεων λύσσας στον άνθρωπο προκαλούνται από σκύλους. Ακολουθούν ζώα όπως οι γάτες, οι νυχτερίδες και άλλοι λύκοι, οι αλεπούδες και οι νυφίτσες. «Δεν υπάρχουν ενδείξεις μετάδοσης της λύσσας από τρωκτικά και ψυχρόαιμα ζώα όπως ποντίκια, σκίουροι και κουνέλια», είπε.
«Η επιστήμη απέτυχε να προχωρήσει στη θεραπεία της λύσσας»
Δηλώνοντας ότι δεν υπήρξαν σημαντικές εξελίξεις στον τομέα της λύσσας μετά την εφαρμογή του πρώτου αντιλυσσικού εμβολίου από τον Louis Pasteur το 1885, ο Dr. Ο Durdu είπε, «Σήμερα, έχουμε πιο αξιόπιστα εμβόλια, εκτός από αυτό, χορηγείται ως προληπτικός ορός κατά της λύσσας που περιέχει έτοιμα αντισώματα. Ωστόσο, δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδος που θα αποτρέψει τον θάνατο του ασθενούς αφού ο ιός φτάσει στο νευρικό σύστημα. Εδώ, η βασική στρατηγική είναι η εφαρμογή εμβολίου και, εάν είναι απαραίτητο, ορού λύσσας σε ύποπτες επαφές λύσσας.
Για το λόγο αυτό, εάν υπάρχει τραυματισμός, επαφή του σάλιου του ζώου με τον βλεννογόνο ή ανοιχτό τραύμα στο δέρμα, από αδέσποτες και μη εμβολιασμένες γάτες και σκύλους, που ενέχουν κίνδυνο για τη λύσσα καθ' οιονδήποτε τρόπο, είναι απολύτως είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό γιατρό και να λάβετε προστατευτικά μέτρα το συντομότερο δυνατό.
Πλύνετε την πληγή με άφθονο νερό και σαπούνι
Υπογραμμίζοντας ότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απαραίτητο να πλένετε την πληγή με άφθονο νερό και σαπούνι, ο Δρ. Συνέχισε τα λόγια του ως εξής.
«Ακόμη και το πλύσιμο της πληγής με νερό προστατεύει τους ανθρώπους από τη λύσσα, αν και όχι τόσο όσο μόνο το εμβόλιο. Ακόμη και σε μεγάλα τραύματα, πρέπει να εφαρμόζεται νερό υπό πίεση. Είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε ξένα σώματα και σάλιο από την πληγή με άφθονο νερό με σαπούνι. Στη συνέχεια, είναι απαραίτητο να απολυμάνετε την περιοχή με οινόπνευμα ή betadine, εάν υπάρχει.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει πιθανότητα θεραπείας μετά την ανάπτυξη της νόσου, η ζώνη καραντίνας, η οποία θα προστατεύεται με την παρουσία ζώου ή/και ανθρώπου που έχει διαγνωστεί με λύσσα, διατηρείται λίγο ευρύτερη. Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει επίσης να αξιολογούνται ως προς την προφύλαξη από τον τέτανο και τη θεραπεία με αντιβιοτικά. Σε περιπτώσεις υποψίας τσιμπήματος λύσσας, το τραύμα δεν πρέπει να συρράπτεται για 4 ημέρες, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις.
