Σύμφωνα με έρευνες, 1,5 εκατομμύριο ζευγάρια στη χώρα μας δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν. Bahçeci Health Group Fulya Specialist Gynecology Center IVF Αναπλ. Ο Δρ. απάντησε ο Ümit Göktolga.
Πότε πρέπει να ξεκινήσω τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης;
Θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης; Είναι η πραγματοποίηση της γονιμοποίησης με το συνδυασμό των αναπαραγωγικών κυττάρων (ωοκυττάρων) που λαμβάνονται από τη γυναίκα και των αναπαραγωγικών κυττάρων (σπερματοζωαρίων) που λαμβάνονται από τον άνδρα στο εργαστηριακό περιβάλλον με διάφορες μεθόδους και η μεταφορά του κατάλληλου αριθμού αναπτυσσόμενων εμβρύων στη μήτρα. . Υπό φυσικές συνθήκες, αυτή η διαδικασία λαμβάνει χώρα στους μητρικούς σωλήνες της γυναίκας.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια θεραπευτική μέθοδος που είτε ξεκινά απευθείας χωρίς να εφαρμόζονται άλλες θεραπείες είτε προγραμματίζεται μετά την εφαρμογή άλλων ειδικών θεραπειών, ως αποτέλεσμα βασικών και προχωρημένων εξετάσεων για την υπογονιμότητα. Εάν έχει ληφθεί η απόφαση της εξωσωματικής γονιμοποίησης ή έχει φτάσει το στάδιο της θεραπείας με εξωσωματική γονιμοποίηση, η πρώτη εφαρμογή μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, ανεξάρτητα από την ημέρα εμμήνου ρύσεως της γυναίκας. Προτιμάται τα ζευγάρια να κάνουν αυτή την εφαρμογή μαζί. Στην πρώτη συνάντηση γίνεται προγραμματισμός αφού το ιστορικό του ζευγαριού αξιολογηθεί αναλυτικά οι εξετάσεις υπογονιμότητας και οι προηγούμενες θεραπείες. Σε αυτόν τον σχεδιασμό, στοχεύει στην εξάλειψη των ελλείψεων (ιατρικές εξετάσεις, επίσημα, έγγραφα κ.λπ.) πριν από τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης, που είναι μια πολύπλοκη και ευαίσθητη μέθοδο, ή να τεκμηριωθούν οι λεπτομέρειες της θεραπείας.
Ποιος μπορεί να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση;
Υπογονιμότητα είναι η απουσία εγκυμοσύνης παρόλο που τα ζευγάρια θέλουν παιδί μέσα σε ένα χρόνο και δεν χρησιμοποιούν αντισύλληψη. Περίπου το 15% των ζευγαριών στην Τουρκία και σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Όλα τα ζευγάρια που έχουν προβλήματα υπογονιμότητας και δεν μπορούν να μείνουν έγκυες με εμβολιασμό ή άλλες μεθόδους μπορούν να επωφεληθούν από τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Για να εξηγήσω ευρύτερα? Όλα τα ζευγάρια που δεν έχουν εξαντλήσει το απόθεμα ωαρίων τους, δεν έχουν περάσει την ηλικία των 45 ετών, έχουν παραγωγή σπέρματος και δεν έχουν παθολογική κατάσταση που εμποδίζει την εμφύτευση του εμβρύου στη μήτρα μπορούν να υποβάλουν αίτηση για θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Σε ποιους δεν μπορεί να γίνει εξωσωματική γονιμοποίηση;
Στη χώρα μας όλες οι τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της εξωσωματικής γονιμοποίησης, εφαρμόζονται μόνο σε νόμιμα παντρεμένα ζευγάρια σύμφωνα με τις σχετικές ρυθμίσεις. Η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να εφαρμοστεί σε νόμιμα παντρεμένα ζευγάρια που έχουν αποφασίσει να υποβληθούν σε θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης και σε όσους δεν έχουν ιατρική αναπηρία για τις διαδικασίες με τα φάρμακα που θα χρησιμοποιηθούν στη θεραπεία.
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις επιτυχίας στη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης;
Η έρευνα υπογονιμότητας πρέπει να γίνεται ταυτόχρονα στα ζευγάρια. Οι βασικές δοκιμές που έγιναν στην αρχική φάση είναι:
ένα. τεστ σπέρματος για τον άνδρα
β. Εξετάσεις αίματος (ορμονικής) για τη διερεύνηση της ωορρηξίας της γυναίκας
NS. Εξετάσεις για να διερευνηθεί εάν οι σωλήνες της γυναίκας είναι ανοιχτοί και η μήτρα είναι φυσιολογική. Για το σκοπό αυτό, λαμβάνεται πιο συχνά φαρμακευτικό φιλμ ακτίνων Χ μήτρας (Hystero-salpinga-graphy, HSG).
*Το ποσοστό επιτυχίας στην εξωσωματική γονιμοποίηση αξιολογείται με περισσότερα από ένα κριτήρια.
-Το πρώτο από αυτά είναι ο ρυθμός γονιμοποίησης στο εργαστήριο. Αυτό το ποσοστό πρέπει να είναι πάνω από 80% σε κέντρα με καλά εργαστήρια.
-Το δεύτερο κριτήριο είναι η βιοχημική εγκυμοσύνη (θετικό τεστ εγκυμοσύνης αίματος). Το ποσοστό αυτό είναι περίπου 50%.
-Το τρίτο κριτήριο είναι το ποσοστό εγκυμοσύνης που μπορεί να απεικονιστεί και να ακολουθηθεί με υπερηχογράφημα. Το ποσοστό αυτό είναι περίπου 40%.
-Σημαντικό είναι και το ποσοστό «παίρνοντας ζωντανό παιδί στο σπίτι». Το ποσοστό αυτό είναι περίπου 30%. Η βασική αξία που αφορά τους ασθενείς θα πρέπει να είναι και η τελευταία.
Πόσες δοκιμές μπορούν να γίνουν στη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης;
Ο αριθμός των δοκιμών στην εξωσωματική γονιμοποίηση δεν είναι περιορισμένος. Ωστόσο, εάν το ζευγάρι επωφεληθεί από αυτή τη μέθοδο, θα επιτευχθεί εγκυμοσύνη σε μία από τις τρεις πρώτες προσπάθειες με πιθανότητα 95%. Σε επόμενες αιτήσεις, μπορεί να δοθεί στο ζευγάρι επιπλέον πιθανότητα εγκυμοσύνης μόνο 5%, ανεξάρτητα από τον αριθμό.
Δυστυχώς, οι επακόλουθες πρακτικές εξωσωματικής γονιμοποίησης δεν αυξάνουν πολύ το ποσοστό σύλληψης σε ζευγάρια που δεν μπορούν να επιτύχουν εγκυμοσύνη παρά τις τρεις προσπάθειες. Πραγματοποιούνται πρόσθετες εφαρμογές όπως η προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (γενετική έρευνα πριν από την εμβρυομεταφορά), η συγκαλλιέργεια (δημιουργία τεχνητής μήτρας σε εργαστηριακό περιβάλλον), η αλλαγή μεθόδων επιλογής σπέρματος. Ωστόσο, δεν υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ότι αυτές οι μέθοδοι αυξάνουν σημαντικά την επιτυχία.
Ποιος είναι ο χρόνος που απαιτείται για τη θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης;
Η θεραπεία, η οποία ξεκινά με διέγερση των ωοθηκών τις πρώτες ημέρες της εμμήνου ρύσεως της γυναίκας, ολοκληρώνεται κατά μέσο όρο σε τρεις εβδομάδες, με αποτέλεσμα την εμβρυομεταφορά. Σε αυτή τη διαδικασία, ενώ η γυναίκα ελέγχεται και υποβάλλεται σε θεραπεία σε τακτά χρονικά διαστήματα, ο σύζυγός της χρειάζεται μόνο για τη λήψη σπέρματος την ημέρα της ωοληψίας.
Τι να κάνετε εάν δεν είναι δυνατό να βρεθεί σπέρμα;
Προκειμένου να ληφθεί σπέρμα από άνδρες, λαμβάνονται δείγματα ιστού από ιστό όρχεων με βιοψία και το σπέρμα διαχωρίζεται από αυτά τα δείγματα στο εργαστηριακό περιβάλλον και χρησιμοποιούνται για εξωσωματική γονιμοποίηση. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται TESE και είναι μια πολύ σημαντική επιλογή για αυτή την ομάδα ανδρών, καθώς είναι η μόνη θεραπεία απουσίας σπέρματος.
Πώς τα ινομυώματα ή οι πολύποδες επηρεάζουν τη θεραπεία της εξωσωματικής γονιμοποίησης;
Η θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά παρουσία πολυπόδων και ινομυωμάτων. Δύο σημαντικά κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για τα ινομυώματα. Το μέγεθος του ινομυώματος και η σχέση του με τη μήτρα. Δεδομένου ότι τα μυώματα πάνω από ένα συγκεκριμένο μέγεθος μπορεί να προκαλέσουν επιπλοκές σε μια πιθανή εγκυμοσύνη, αυτά που πιέζουν τη μήτρα θα πρέπει να χειρουργηθούν καθώς μπορεί να αποτρέψουν τη φωλεοποίηση του εμβρύου ή να προκαλέσουν πρόωρη απώλεια εγκυμοσύνης. Εάν οι πολύποδες είναι μεγαλύτεροι από ένα συγκεκριμένο μέγεθος, θα πρέπει να αφαιρεθούν πριν από τη θεραπεία.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ εγκυμοσύνης με εξωσωματική γονιμοποίηση και φυσικής εγκυμοσύνης;
Σε εγκυμοσύνες που λαμβάνονται με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης, ορισμένα φάρμακα χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια ορισμένων περιόδων εγκυμοσύνης. Αυτή η προσέγγιση είναι ένα μέτρο για την αύξηση της πιθανότητας εγκυμοσύνων που προκύπτουν ως αποτέλεσμα δύσκολης και πολύπλοκης θεραπείας, με αποτέλεσμα τη γέννηση ζωντανών. Εκτός από ορισμένες ειδικές περιπτώσεις, όπως η απειλή αποβολής ή πρόωρου τοκετού, είναι εντάξει για τις γυναίκες που μένουν έγκυες με εξωσωματική γονιμοποίηση να συνεχίσουν την κανονική τους ζωή.
Η πιθανότητα αποβολής σε μια φυσιολογική εγκυμοσύνη είναι ίδια με την εξωσωματική γονιμοποίηση;
Ανάλογα με τον λόγο της εξωσωματικής γονιμοποίησης, η πιθανότητα αποβολής αυξάνεται σε ορισμένες γυναίκες. Ωστόσο, αυτή η αύξηση δεν είναι το αποτέλεσμα της θεραπείας με εξωσωματική γονιμοποίηση, αλλά το αποτέλεσμα άλλων ιατρικών καταστάσεων που επίσης οδηγούν σε θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Δεν υπάρχει σημαντική διαφορά όσον αφορά τα ποσοστά αποβολών σε σύγκριση με τις εγκυμοσύνες που λαμβάνονται με φυσιολογικά μέσα και τις εγκυμοσύνες που λαμβάνονται με θεραπεία γονιμοποίησης in vitro μόνο λόγω φραγμένων σωλήνων στις γυναίκες.
