Οι οξιές, ένα άγριο δέντρο, βρίσκονται στους πρόποδες του όρους Αραράτ και του όρους Erciyes. Είναι δέντρα που φυτρώνουν φυσικά σε πολλά μέρη του κόσμου και στην Τουρκία. Η ποικιλία με τα κόκκινα φύλλα καλλιεργείται σε πολλά πάρκα και κήπους λόγω της διακοσμητικής της εμφάνισης. Έχουν δομές που είναι ανθεκτικές στον βρώμικο αέρα και τον αέρα.
Ιδιότητες οξιάς
- Βρίσκεται στις περιοχές της Ανατολικής Ανατολίας και της Ανατολικής Μαύρης Θάλασσας στην Τουρκία.
Είναι δέντρα που μπορούν να ζήσουν για περίπου 700 χρόνια και μπορούν να φτάσουν τα 40 μέτρα ύψος.
- Τα κλαδιά και τα φύλλα του έχουν πολλά οφέλη για την υγεία και ταυτόχρονα παρέχουν υγιή αναπνοή με το υψηλό επίπεδο οξυγόνου που απελευθερώνουν στη φύση.
- Είναι κοινό σε υποτροπικές περιοχές και εύκρατες περιοχές του Βορείου Ημισφαιρίου.
- Είναι φυλλοβόλο δέντρο.
- Τα άνθη κρέμονται από το στέλεχος σε μορφή κλωστής και είναι γενικά κοντά μαλλιά. Οι οξιές που χρησιμοποιούνται σε εσωτερικούς χώρους είναι ανθεκτικές στο νερό. Για το λόγο αυτό το ξύλο οξιάς χρησιμοποιείται σε προϊόντα διακόσμησης.
- Είναι δέντρο βραδείας ανάπτυξης.
- Είναι γνωστά και ως σκούπες στις περιοχές όπου φύονται.
- Αν και το χρώμα του εξωτερικού και του εσωτερικού ξύλου του δέντρου είναι το ίδιο, το χρώμα του γίνεται πιο σκούρο το φθινόπωρο.
Πώς να καλλιεργήσετε μια οξιά;
Στην καλλιέργεια οξιάς χρησιμοποιούνται μέθοδοι εμβολιασμού και σπόρων. Οι οξιές δίνουν σπόρους κάθε 5 ή 6 χρόνια. Θα πρέπει να φυτευτεί αμέσως μετά την ωρίμανση των σπόρων, χωρίς να περιμένει από τους φθινοπωρινούς μήνες. Στην εκτροφή με μοσχεύματα, χρησιμοποιούνται μέθοδοι split grafting ή side-by-side. Δεν χρειάζονται πολύ φως. Αναπτύσσεται καλά σε ασβεστούχα και βαθιά εδάφη. Έχει ευαίσθητη δομή έναντι παγετών τους ανοιξιάτικους μήνες.
Είναι μια ποικιλία δέντρων οξιάς γνωστή ως δυτική οξιά και φύεται φυσικά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η ευρωπαϊκή οξιά μπορεί να καλλιεργηθεί σε οποιοδήποτε είδος εδάφους. Εμφανίζουν πολύ καλύτερη ανάπτυξη σε εδάφη με καλύτερη αποστράγγιση. Οι όψιμοι παγετοί την άνοιξη βλάπτουν την ευρωπαϊκή οξιά. Αναπτύσσονται καλύτερα σε ημισκιερές περιοχές. Η καλλιέργειά του γίνεται με σπόρους που έχουν ωριμάσει τον Νοέμβριο.
Η ανατολική οξιά φύεται φυσικά στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, καθώς και στις περιοχές του Μαρμαρά και του Αιγαίου της Τουρκίας. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ομάδες ή μόνα τους σε πάρκα ή κήπους. Η ανατολική οξιά, που είναι ανθεκτική στο κρύο, απολαμβάνει το θαλάσσιο κλίμα. Οι σπόροι της ανατολικής οξιάς που καλλιεργούνται σε ημισκιά συλλέγονται το φθινόπωρο και σπέρνονται την άνοιξη μετά από δύο μήνες ψυχρής ανάπαυσης.
